|
برچسب:, :: 12:45 :: نويسنده : A
توبرایم خورشید بودی رفتی وغروب را بر دشت دلم گستراندی هرچند که آخرین حضور سبز باهم بودنمان سرشار از سیاهی طی شد.اگرطلوعی دوباره کنی ودست دردستم نهی تا باهم از سکوت دلنشین کوچه هایی بگذریم که هیچ پروانه ای از آنها نگذشته است میتوان با نسیم پرواز کرد وعاشقانه ترین لحظه هارا رقم زد من هر غروب با چشمانی پراز امید منتظر طلوع دوباره ی تو هستم شاید نتوانم مثل نرگس عاشق ترین ستاره ی زیبا بنویسم اما باور کن خیلی دوستت دارم
نظرات شما عزیزان: 
 |
||
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
